اسقاط خودرو فرسوده

تاریخچه اسقاط و نوسازی خودروهای فرسوده

ثبت نام و اسقاط خودرو فرسوده

اسقاط خودرو فرسوده شامل ثبت نام خودرو فرسوده،فراخوان،تحویل خودرو فرسوده به مراکز اسقاط،بازدید افسر کارشناس ،تهیه فرم اوراق اسقاط،بریدن ستونهای خودرو،سوراخ کردن موتور و در نهایت تحویل خودرو به قسمت دمونتاژ و تحویل مدارک به ناجا می باشد.تمام مراحل فوق باید برای اسقاط هرخودرو انجام شود.اسقاط دوره زمانی ۱۰ تا ۱۵ روزه دارد.اما مشکلات عدیده موجود از قبیل عدم تکمیل مدارک اسقاط،تحویل دیر هنگام خودرو به مراکز اسقاط،مشکلات خودروئی همچون عدم تطابق سند با لاشه خودروی اسقاطی گاها دوره اسقاط را به بیش از ۸۰ روز کاری می کشاند.از همه متقاضیان عزیز خواهشمندیم با تکمیل مدارک و تحویل به موقع به مرکز اسقاط نسبت به تسریع فرایند اسقاط خودروی فرسوده خود اقدام نمایند.

لطفا در مرجع رسمی ثبت نام خودرو فرسوده،تحت نظارت ستاد نوسازی حمل و نقل  ثبت نام کنید

ثبت نام خودرو فرسوده

هر خودرو فرسوده از حداقل ۲هزار و ۸۵۰ قطعه پلاستیکی، فلز، شیشه و حتی چوب تشکیل شده است، علاوه بر این در هر خودرو فرسوده مقادیری مایعات ازجمله آب رادیاتور، بنزین و روغن وجود دارد که هریک از این مواد اگر بازیافت شود، ارزش افزوده بالایی ایجاد می کند. یک خودرو فرسوده در ایران زمانی به مرز فرسودگی و به عبارتی از رده خارج شدن می رسد که ۳۰ سال تمام عمر کرده باشد در حالی که درکشورهای پیشرفته عمر خودروهای فرسوده ۵ تا ۱۰ سال است و در فرایند تولید آن فاکتورهایی پیش بینی می کنند که خودرو پس از این زمان کوتاه دچار فرسودگی می شود. بعد از اجرای طرح اسقاط خودروهای فرسوده در کشور،حدود ۹۲ شرکت که ۵۰ درصد آنها صنعتگر و مابقی صاحبان سرمایه بودند به بحث بازیافت خودروهای فرسوده وارد شدند، تاحدی که سازمان محیط زیست نیز وارد این فضا شد و با اعمال سیاست های تشویقی مردم را به بازیافت خودروهای فرسوده ترغیب کرد. و این ماجرا البته ادامه داشت تا این که به مرور زمان ارزش بازیافت به گواهی اسقاط خودرو تبدیل شد.و مردم برای این که بتوانند گواهی اسقاط دریافت کنند تا مجوزی برای ورود خودرو از کشورهای دیگر باشد برای خرید این خودروهای فرسوده به تکاپو افتادند، به طوری که با جدا کردن سقف ماشین و تحویل آن به ذوب آهن به راحتی گواهی اسقاط می گرفتند و به واردکنندگان خودرو می فروختند. و بدین شکل کم کم بازار خرید و فروش گواهی اسقاط و افزایش مبلغ آن رونق گرفت و اصل کار بازیافت زیرسوال رفت!

تا این که ستاد سوخت و حمل و نقل کشور برای نوسازی ناوگان خودروهای فرسوده تشکیل شد تا با خارج کردن خودروهای فرسوده شهری مثل وانت و مینی بوس به این فضا سر و سامان دهد. بدین ترتیب تعداد واحدهای بازیافت خودروهای فرسوده از ۹۲ به ۱۳۰ شرکت افزایش یافت و بعضی از ادارات دولتی نیز وارد میدان شدند.

از طرفی صاحبان واحدهای بازیافت برای موفقیت در فضای رقابتی که در این باره ایجاد شده بود شروع به تجهیز واحدهای خود کردند. قائم مقام اتحادیه صنایع بازیافت کشور در گفت وگو با خبرنگار «ایران» با اشاره به روند خروج خودروهای فرسوده از چرخه ناوگان حمل و نقل عمومی می گوید: «زمانی که موضوع رقابت در بحث بازیافت خودروهای فرسوده مطرح شد، بیشتر واحدهای بازیافت شروع به گسترش کار خود کردند و با توجه به مصوبه دولت مبنی بر این که سرعت کار و تعداد خودروهای خارج از رده افزایش یابد، صاحبان واحدهای بازیافت برای این منظور و حتی خروج کامیون ها، اتوبوس ها و ماشین های مشابه دست به کار شدند و بر این اساس شروع به تهیه دستگاه های پرس سنگین و تربیت نیروهای زبده کرده و در انتظار رسیدن عملیات اجرایی برای بحث خروج خودروهای فرسوده نشستند!»

کامیار فیلسوفی ادامه می دهد: «در این میان دولت بحثی را مطرح کرد که در ازای هر خودروی فرسوده یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان پول پرداخت شود و به افرادی که تصمیم به تعویض خودرو فرسوده با نو دارند وام تعلق گیرد.» وی با اشاره به این که دریافت وام برای صاحبان خودروهای فرسوده چندان مقرون به صرفه نبود، توضیح می دهد: «از آنجا که اغلب صاحبان این خودروها راننده تاکسی بودند و ماهیانه حدود ۶۰۰ هزار تومان درآمد داشتند از عهده پرداخت اقساط این وام ها برنمی آمدند و ترجیح می دادند با همان خودروی فرسوده به کار خود مشغول باشند. و با این توصیف عوامل اقتصادی متعددی مردم را از تعویض خودروهای فرسوده دلسرد کرد و البته فرآیند پرداخت وام برای آن تعدادی که ثبت نام کرده بودند به قدری تعلل کردند که زمان برای واحدهای بازیافت به سرعت سپری شد.» و این سپری شدن زمان تا جایی ادامه یافت که واحدهای بازیافت به علت هزینه های سنگین خرید دستگاه های پرس و حقوق پرسنل با رکود مواجه شدند و کار به جایی رسید که از اسقاط ۲۵۰ خودرو در روز به یک تا دو عدد خودرو رسیدند.»

این کارشناس محیط زیست به مفهوم واقعی بازیافت خودروهای فرسوده و ارزش بالای مواد اولیه آنها اشاره می کند و می گوید: «در یک کشور پیشرفته خودرو فرسوده پس از تحویل سه روز وارونه نگه داشته می شود تا همه مایعات آن تخلیه شده و به واحد بازیافت تحویل داده می شود ضمن اینکه پلاستیک، شیشه و فلز آن نیز به طور مجزا بازیافت می شود.» فیلسوفی با بیان اینکه هم اکنون تجارت بین المللی با عنوان «تجارت خرده ریزفلزی» در دنیا مطرح است، تاکید می کند: «در این نوع تجارت همه قطعات خودروها از رینگ گرفته تا قطعات متفرقه مثل آلومینیوم، مس، سرب و قلع پس از جداسازی خرد می شود و به عنوان مواد اولیه باارزش در فرآیند تولید استفاده می شود، به طوری که در ژاپن براساس برنامه ریزی که انجام شده تا سال ۲۰۱۵، ۹۵ درصد یک خودرو فرسوده بازیافت شده و به چرخه صنعت برمی گردد، در حالی که در ایران از زمانی که یک خودرو فرسوده تحویل واحد بازیافت می شود به علت میزان بدهی و حمایت نشدن در مرحله تهیه ماشین آلات پیشرفته بازیافت، دچار ضرر و زیان می شود.»

به گفته وی واحدهای بازیافت در حال حاضر با دو معضل جدی دست و پنجه نرم می کنند. نخست اینکه باید خودروسازها برای ۳۰درصد تولیدات خود گواهی اسقاط ارائه کنند که این اتفاق نمی افتد و دوم اینکه اجباری برای تحویل خودروهای فرسوده به واحدهای بازیافت وجود ندارد، بویژه اینکه در شهرستان ها، با مماشات این کار انجام نمی شود، چرا که پولی که در ازای خودرو فرسوده پرداخت می شود هزینه دو ماه حقوق یک راننده تاکسی است. اما چرا یک خودرو فرسوده باید اسقاط شده و به عبارتی از رده خارج شود؟ افزایش سوخت بیش از حد استاندارد، تولید آلودگی به میزان بسیار بالاو ریزش مایعات درون خودرو و پرداخت دیون دولتی که اغلب بیش از ارزش خودروی فرسوده است از جمله عللی است که بحث بازیافت خودروهای فرسوده را بیش از گذشته ضروری می کند.

لطفا در مرجع رسمی ثبت نام خودرو فرسوده،تحت نظارت ستاد نوسازی حمل و نقل  ثبت نام کنید

ثبت نام خودرو فرسوده