بازیافت خودرو فرسوده

کاربرد کامپوزیت­های قابل بازیافت در خودرو ­های های پرکار

بازیافت خودرو فرسوده

خودروها یکی از منابع آلاینده محیط‌ زیست به شمار می‌روند که در حین مصرف (تولید گازهای گلخانه‌ای) و پس از دوره عمر (قطعات غیرقابل بازیافت)، محیط‌زیست را آلوده می‌کنند. بر این اساس، سیاست‌های توسعه‌ای کشورهای پیشرفته به نحوی شکل گرفته که صنایع خودروسازی را در جهت توسعه و کاربرد کامپوزیت‌های قابل بازیافت تشویق کند. مطلب زیر به مسئله بازیافت قطعات خودروهای هایپرکار می‌پردازد از زمان تولید خودروهای نسل جدید، طراحان خودروی شرکت هایپرکار فرصت آن را داشته‌اند که خودرویی تولید کنند که تمامی اجزای آن قابل بازیافت باشد.

آنها توانسته‌اند خودروی هایپرکار را از موادی قابل بازیافت و کاملاً تفکیک‌پذیر بسازند. هر چه قدر تفکیک اجزای مواد مشکل‌تر باشد همان قدر بازیافت یک خودرو مشکل‌تر است. مواد کامپوزیتی پیشرفته‌ای که برای کاربرد در این وسایل نقلیه پیشنهاد شده‌اند، بسیار متفاوت از نمونه‌های رایج بوده و در این میان، مسئله اصلی بازیافت مواد است زیرا بازیافت آنها تأسیسات و امکانات جدیدی را می‌طلبد. وسایل نقلیه هایپرکار دو مزیت عمده نسبت به خودروهای رایج دارند: مزیت اول: مواد کامپوزیتی به کار برده شده در خودروهای هایپرکار بسیار بادوامند، زنگ نمی‌زنند، خوردگی ندارند، خش نمی‌افتند و این امر به خودرو اجازه می‌دهد که به روز بماند. مزیت دوم : زمانی که خودروهای هایپرکار نیاز به بازیافت دارند، از لحاظ تجاری، امکان استفاده از فرایندهای جدیدی نظیر پیرولیز و سولوولایز کاتالیزوری در شرایط کم دما وجود دارد. فرایند پیرولیز کم دما، امکان فنی بازیافت کامپوزیت‌های پیشرفته را می‌دهد. یافتن بازار مناسب برای مواد بازیافت شده، بحثی دیگر است. پیش‌بینی آینده این بازارها مشکل است، اما روند کنونی، آینده خوبی را برای این بازارها پیش‌بینی می‌کند. در هر حال، اگر تنها مواد شاسی و بدنه خودروی هایپرکار غیرقابل بازیافت باشد، وزن این اجزا، بسیار کمتر از تجهیزات غیرقابل بازیافت خودروهای رایج است. تحلیل در قرن جدید، محیط‌ زیست یکی از مهم‌ترین مباحثی است که کشورهای پیشرفته همگام با پیشرفت و توسعه به آن می‌پردازند.

در راستای حفظ محیط‌زیست، قوانین و مقررات جدیدی مطرح و تصویب می‌شوند که به یک مورد از آنها که توسط اتحادیه اروپا مقرر شده است اشاره می‌شود : تولیدکنندگان خودرو، مواد و دستگاه‌ها موظفند که: ۱٫ خودروهایی را طراحی و تولید کنند که قابل بازیافت و دارای مواد برگشت‌پذیر باشند. ۲٫ مواد بازیافت شده را مجدداً در تولیدات خود استفاده کنند. هدف از این دستورالعمل آن است که تا سال ۲۰۰۶ نرخ برگشت‌پذیری خودروها به ۸۵ درصد و تا سال ۲۰۱۵ به ۹۵ درصد برسد. با توجه به موارد فوق و بحث کاهش وزن خودرو (برای کاهش مصرف سوخت)، استفاده از کامپوزیت در خودروها به قابلیت بازیافت آنها منوط می‌شود. حال با توجه به جهانی شدن بازارها، بهتر است که شرکت‌ها و صنایع تولیدکننده قطعات خودرو در کشور ما نیز متوجه استانداردها و قوانین بین‌المللی باشند تا بتوانند در فرایند جهانی حفظ محیط‌زیست و همچنین ورود به بازارهای بزرگ‌تر موفق باشند.

کلماتی مربوط به این مطلب : اسقاط و نوسازی خودروهای فرسوده ثبت نام خودروی فرسوده طرح های نوسازی و بازیافت خودروهای فرسوده

منبع: سایت مرکز تکنولوژی دانشگاه امیرکبیر